Stillen
Stillen gaat over lichamen die elkaar nodig hebben. Om te eten, om te drinken, om te vrijen en te huilen. Op de scène een oude man, een jong meisje, een jongen. Een oude vrouw, een jonge vrouw. Elk lichaam zijn eigen herinneringen. Elk lichaam op zoek. Stillen gaat over onrustige lijven, trillend en bevend. Over stelpen en zogen, over het lessen van dorst. Lichamen stoten tegen andere lichamen. Ze verliezen zich in elkaar en scheuren zich los. Een voorstelling over de troost van de aanraking. Over de pijn van steeds weer alleen.
Glycerine
Beeldende voorstelling over kwetsbare tastende lichamen die elkaar opzoeken en voor even vasthouden. Op de vloer liggen 37000 stukjes glycerinezeep. Ze voeden de huid van de performers. Maar als de vloer nat wordt, ontnemen ze hen ook van alle houvast.
regie Lotte Van Den Berg / spel Luc Boyer, Annalisa Derossi, Hendrik Aerts, Gerindo Kamid Kartadinata, Lucia Meeuwsen, Emma Simons, Flo Steeno / dramaturgie Suzanne Jaeschke / scenografie Dries Verhoeven / licht Jorg Bittner / kostuums Magdalena Musial / producent Toneelhuis(BE), Sophiensaele (DE) / coproducent Productiehuis Rotterdam (Rotterdamse Schouwburg) (NL)
Stillen brengt van den Berg bewust niet in een blackbox, maar in een ruimte die zich hult in een sfeer van verval. Ze brengt er geen spektakel, maar een stille vertraging die taal inruilt voor de intuïtieve kracht die er aan de basis van ligt. De theatertaal van Lotte van den Berg laadt zich op aan deze spanning. Spreken doet ze met alle zintuigen, op het ritme van vertwijfeling. De poëtische ruimte en de vloer van bruine zeep prikkelen de zintuigen en de verbeelding van haar publiek. Ook de muziek en het geschuifel, gesnik en gehijg die de stilte ingehouden verbreken voeden haar meerstemmig discours van verstilling. Alsof Stillen haar publiek (weer) bewust maakt van een niveau in de waarneming dat te makkelijk overstemd wordt door het razen van de realiteit rondom.
Marnix Rummens / Urbanmag.be
Meer werk
DYING TOGETHER
DYING TOGETHER wordt uitgevoerd door zowel performers als toeschouwers. Het publiek wordt uitgenodigd deel te nemen aan een fysiek uitgevoerde gedachten-oefening waarin hedendaagse situaties en beelden van binnenuit ervaren worden. Het gezamenlijk sterven staat als thematiek centraal en werpt nieuw licht op de manier waarop we ons tot elkaar verhouden. In een geleidelijk veranderende constellatie … Lees meer
WE HAVE NEVER BEEN MODERN
We weten inmiddels dat de zon niet om ons draait. Toch ervaren we onszelf nog steeds als middelpunt en voelen we ons heerser. De scheidslijn die we hebben getrokken tussen onszelf en onze omgeving is diep. Wat maakt dit patroon zo hardnekkig? Hoe kunnen we opnieuw kijken naar de relatie die we hebben met onze … Lees meer